Gebroken schouder
Proximale humerusfractuur

Een gebroken schouder is een botbreuk van de schouderkop. De schouderkop is het bovenste uiteinde van de bovenarm. De schouderkom is onderdeel van het schouderblad. Een gebroken schouder wordt ook wel een proximale humerusfractuur genoemd.

In vier tot vijf procent van alle botbreuken in het menselijk lichaam gaat het om de schouder. Driekwart van de mensen met een gebroken schouder is ouder dan 60 jaar. Een gebroken schouder komt twee keer vaker voor bij vrouwen.

Hoe ontstaat een gebroken schouder?

Een gebroken schouder is meestal het gevolg van een val op de uitgestrekte arm of op de schouder zelf. Bij jongere mensen ontstaat een gebroken schouder het vaakst door een sport- of verkeersongeval.

Ouderen hebben een extra verhoogd risico op een gebroken schouder, maar met een andere reden. In deze leeftijdsgroep speelt botontkalking (osteoporose) een grote rol. Dit verzwakt de botten waardoor ze gemakkelijker breken.

Kenmerken (symptomen) van een gebroken schouder

Een scherpe pijn, direct na het ontstaan, is de meest voorkomende klacht bij een gebroken schouder. Deze pijn vermindert door ondersteuning van de arm met de andere arm. Bewegingen maken met de schouder of arm is door de pijn niet mogelijk. Na de breuk ontstaat er vaak een verdikking en blauwe plek ter hoogte van de schouder.

In ernstige gevallen komen direct na de breuk zenuwen klem te zitten. Dit kan leiden tot verlamming of een tintelend gevoel in de arm, hand of vingers.

Hoe wordt een gebroken schouder vastgesteld (gediagnosticeerd)?

De arts vraagt eerst naar waar het pijn doet en wat er gebeurd is. Daarna volgt een lichamelijk onderzoek met tests voor de schouder.

Bij een verdenking van een botbreuk, worden er röntgenfoto’s of een CT-scan in het ziekenhuis gemaakt. Op de foto’s of de scan is de plaats van de breuk goed te zien en ook hoe de botdelen liggen. De CT-scan laat daarnaast ook eventuele schade aan omliggend weefsel zoals zenuwen, spieren en pezen zien.

Behandeling van een gebroken schouder

Een gebroken schouder kan met of zonder operatie behandeld worden. In overleg met de patiënt maakt de chirurg een behandelplan. De chirurg houdt hierbij rekening met factoren als leeftijd, plaats en ernst van de breuk en schade aan omliggend weefsel.

Als een operatie nodig is, zijn er twee mogelijkheden. Wanneer de kwaliteit van de botten nog goed is, dan heeft het de voorkeur om de botstukken bij elkaar te houden met een pin, platen en schroeven. Dit heet een osteosynthese.

Bij een slechte botkwaliteit, of een hele ernstige breuk, kiest de chirurg wellicht om een kunstschouder te plaatsen. Hierbij wordt de schouder gedeeltelijk of volledig vervangen door een prothese.

Voor de genezing, met of zonder operatie, is het belangrijk om rust te houden. Ter bescherming en om de arm te ondersteunen, wordt voor tenminste zes weken een mitella (draagdoek) gedragen. Hierna is het toegestaan om het gebruik van de arm en schouder weer rustig op te bouwen.

Vaak geeft de arts of fysiotherapeut vanuit het ziekenhuis al wat oefeningen mee. Toch is de begeleiding van een fysiotherapeut tijdens het verdere herstel aan te raden. De fysiotherapeut richt de behandeling op het verbeteren van de beweeglijkheid met mobilisaties en het versterken van de spieren rondom de schouder.

Deel dit artikel:

Gerelateerde onderwerpen

Botbreuken

• Gebroken been
• Gebroken duim
• Gebroken elleboog
• Gebroken enkel
• Gebroken hand
• Gebroken heup
• Gebroken hielbeen
• Gebroken knieschijf
• Gebroken kuitbeen
• Gebroken middenvoetsbeentje
• Gebroken nek
• Gebroken neus
• Gebroken pols
• Gebroken rib
• Gebroken ruggenwervel
• Gebroken scheenbeen
• Gebroken schouderblad
• Gebroken stuitje
• Gebroken teen
• Gebroken vinger

Bekijk hier alle onderwerpen.